ملاقات ما انسانها با خدا ظهر يک روز سرد زمستانی، وقتی اميلی به خانه برگشت، پشت در پاکت نامه­ ای را ديد که نه تمبری داشت و نه مهر اداره پست روی آن بود. فقط نام و آدرسش روی پاکت نوشته شده بود. او با تعجب پاکت را باز کرد و نامه داخل آن را خواند: اميلی عزيز، عصر امروز به خانه تو می ­آيم تا تو را ملاقات کنم. با عشق، خدا. اميلی همان طور که با دست­های لرزان نامه را روی ميز می­ گذاشت، با خود فکر کرد که چرا خدا می خواهد او را ملاقات کند؟ او که آدم مهمی نبود. در همين فکرها بود که ناگهان کابينت خالی آشپزخانه را به ياد آورد و با خود گفت: من که چيزی برای پذيرايی ندارم! پس نگاهی به کيف پولش انداخت. او فقط 5 دلار و 40 سنت داشت. با اين حال به سمت فروشگاه رفت و يک قرص نان فرانسوی و دو بطری شير خريد. وقتی از فروشگاه بيرون آمد، برف به شدت در حال بارش بود و او عجله داشت تا زود به خانه برسد و عصرانه را حاضر کند. در راه برگشت، زن و مرد فقيری را ديد که از سرما می ­لرزيدند. مرد فقير به اميلی گفت: خانم، ما خانه و پولی نداريم. بسيار سردمان است و گرسنه هستيم. آيا امکان دارد به ما کمکی کنيد؟ اميلی جواب داد: آ متاسفم، من ديگر پولی ندارم و اين نان­ ها را هم برای مهمانم خريده ­ام. مرد گفت: آ بسيار خوب خانم، متشکرم و بعد دستش را روی شانه همسرش گذاشت و به حرکت ادامه دادند. همان طور که مرد و زن فقير در حال دور شدن بودند، اميلی درد شديدی را در قلبش احساس کرد. به سرعت دنبال آنها دويد: آ آقا، خانم، خواهش می­ کنم صبر کنيد. وقتی اميلی به زن و مرد فقير رسيد، سبد غذا را به آنها داد و بعد کتش را درآورد و روی شانه­ های زن انداخت. مرد از او تشکر کرد و برايش دعا کرد. وقتی اميلی به خانه رسيد، يک لحظه ناراحت شد چون خدا می ­خواست به ملاقاتش بيايد و او ديگر چيزی برای پذيرايی از خدا نداشت. همان طور که در را باز می کرد، پاکت نامه ديگری را روی زمين ديد. نامه را برداشت و باز کرد: آ اميلی عزيز، از پذيرايی خوب و کت زيبايت متشکرم. با عشق، خدا.

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: برچسب‌ها: ملاقات ما انسانها با خدا ,